 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Коціцца камень з высокай гары,
Пыл уздымаецца да аблачын.
Выюць ад жудасьці ў травах зьвяры,
Жудасна ўсім, хто застаўся адзін.
Камень жа гэты ня просты зусім,
Зь ведзьмай на ім цалаваўся вядзьмак.
Доўга б служыў ён нячысьцікам тым,
Каб не знайшоўся асілак-сьмяльчак.
Камень з гары ён сьпіхнуў і паплыў
З Богам на хмары ў нязьведаны сьвет.
Бачыў асілка і зь ім гаварыў
Толькі адзін непрызнаны паэт.
Я не пабачыў. Чаго бедаваць?
Значыць, пабачыць – я не заслужыў.
Коціцца камень – аж зорам чуваць,
Камень – з гары, за ім – камень з душы.
Выюць ад радасьці ў травах зьвяры,
Весела ўсім, хто застаўся адзін.
Коціцца камень з высокай гары,
Пыл уздымаецца да аблачын.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
